بهترین روش ها برای رسیدن پاپایا

بهترین روش‌ها برای رساندن پاپایا

پاپایاها به لطف استفاده استراتژیک از اتیلن، در تمام طول سال در فروشگاه‌های محلی شما قابل دسترسی هستند. دستگاه‌های تولید اتیلن  می‌توانند پاپایاهای سبز تیره را به رنگ زرد طلایی تبدیل کنند. برای بهبود فرآیند رسیدن پاپایا با استفاده از اتیلن، پیشنهاد می‌شود که دستورالعمل‌های زیر را دنبال کنید:

تعیین میزان رسیدگی میوه هنگام دریافت

• میزان رسیدگی پاپایا با رنگ بیرونی میوه مرتبط است و مشخص می‌کند که آیا باید میوه را در معرض اتیلن قرار دهید یا خیر.
• پاپایایی که هنگام برداشت به طور کامل رسیده باشد، در صورتی که قرار است برای مدت طولانی ذخیره شود، نباید با اتیلن رسانده شود.
• پاپایایی که حداقل ¼ تا ½ زرد رنگ باشد، با درمان اتیلن بهبود در بافت و رنگ را نشان می‌دهد.
• پاپایای نارس (سبز) قابل رسیدن است، اما هرگز طعم خوبی نخواهد داشت.
• تغییرات فیزیکی مرتبط با رسیدن پاپایا شامل کاهش سفتی گوشت میوه، افزایش آبدار بودن و افزایش ترکیبات معطر است.

قرار دادن استراتژیک پاپایاها در اتاق‌های رسیدگی

• در صورتی که از اتاق‌های تحت فشار (هوای اجباری) استفاده نمی‌کنید، جعبه‌ها را طوری بچینید که حداقل ۵ سانتی متر فاصله بین آنها برای اطمینان از جریان هوای مناسب وجود داشته باشد.
• ۴۶ سانتیمتر فاصله بین دیوارها و پالت‌ها و حدود ۱۵ سانتی متر فاصله بین پالت‌ها را رعایت کنید.

مدیریت دما و رطوبت

• دما مهم‌ترین عامل در رسیدن پاپایا است.
• رسیدگی سریع‌تر زمانی رخ می‌دهد که پاپایاها قبلاً در دماهای پایین نگهداری شده باشند.
• بسته به زمان مورد نظر برای ارسال، دمای پالپ میوه را بین ۷۲ تا ۸۲ درجه فارنهایت (۲۲ تا ۲۷٫۵ درجه سانتی‌گراد) برای بهترین توسعه رنگ قرار دهید.
• دمای اتاق در زمان اعمال اتیلن باید بین ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد (۶۸ تا ۷۷ درجه فارنهایت) باشد. اگر دما از ۳۰ درجه سانتی‌گراد (۸۶ درجه فارنهایت) بالاتر رود، فرآیند رساندن متوقف می‌شود.
• پس از رسیدن، پاپایاها را می‌توان در دمای ۵۰ تا ۵۵ درجه فارنهایت (۱۰ تا ۱۳ درجه سانتی‌گراد) و رطوبت نسبی ۹۰ تا ۹۵ درصد برای حداکثر یک هفته نگهداری کرد.
• برای جلوگیری از کاهش بیش از حد آب و چروک شدن، رطوبت نسبی حداقل ۹۰ درصد ضروری است.

اعمال اتیلن و تهویه اتاق‌های رسیدگی

• ۱۰۰ پی‌پی‌ام اتیلن را به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت اعمال کنید (مدت زمان دقیق بر اساس میزان رسیدگی میوه تعیین می‌شود؛ زرد شدن میوه نشان می‌دهد که پاپایاها در حال تولید اتیلن هستند و دیگر نیازی به دستگاه تولید اتیلن نیست).
• برای رسیدگی سریع‌تر و یکنواخت‌تر، اطمینان حاصل کنید که غلظت دی‌اکسید کربن زیر ۱٪ باقی بماند.
• تهویه اتاق‌ها با هوای بیرون یک بار در روز انجام شود. این کار را می‌توان با باز کردن درها یا استفاده از سیستم‌های تهویه کنترل‌شده با فن برای ۲۰ دقیقه هر ۱۲ ساعت انجام داد تا دی‌اکسید کربن تخلیه و اکسیژن وارد شود.
• در مرحله اولیه چرخه رسیدن، حداقل ۲۴ ساعت اتیلن با غلظت ۱۰۰ پی‌پی‌ام اعمال شود. تنظیم دستگاه تولید اتیلن بستگی به اندازه اتاق رسیدگی دارد.

تست دقیق غلظت اتیلن در اتاق‌ها

توجه داشته باشید که میزان هوابندی اتاق‌ها متفاوت است. بنابراین، اگر نیاز به تعیین دقیق‌تر غلظت پی‌پی‌ام اتیلن دارید، انجام آزمایش‌های هوا برای اندازه‌گیری سطح اتیلن توصیه می‌شود.

انتخاب صحیح میوه در زمان برداشت، ارزش بازار را افزایش می‌دهد

انتخاب صحیح میوه‌ها برای حفظ رضایت مصرف‌کننده و بازار بسیار مهم است.
میوه‌ها باید در مرحله صحیح برای بازار هدف برداشت شوند تا عمر نگهداری (Shelf Life) آن‌ها به حداکثر برسد.
به طور ایده‌آل، پاپایاهای برداشت‌شده باید ظرف ۱۸ تا ۲۴ ساعت شسته، درجه‌بندی، آفت‌زدایی و برای بازارهای محلی، داخلی و صادراتی بسته‌بندی شوند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد کاربرد اتیلن، و رایپنینگ پاپایا با ما در تماس باشید.

منابع

• Brecht, Jeff. “Ripening Mangos & Papayas.” UC Davis Postharvest Technology Center, UC Davis Postharvest Technology Center, 19 Apr. 2017.
• University of California. “Fruit English.” Fruit English – UC Postharvest Technology Center, 2014.

منبع:

Brecht, Jeff. “Ripening Mangos & Papayas.” UC Davis Postharvest Technology Center, UC Davis Postharvest Technology Center, 19 Apr. 2017, postharvest.ucdavis.edu/files/261290.pdf (Accessed May 28, 2020).

University of California. “Fruit English.” Fruit English – UC Postharvest Technology Center, 2014, postharvest.ucdavis.edu/Commodity_Resources/Fact_Sheets/Datastores/Fruit_English/?uid=42&ds=798 (Accessed May 28, 2020).

Poster produced by Jari S.K. Sugano, Maria Derval C. Diaz-Lyke, Randall T. Hamasaki, Steven Fukuda, Robert Paull, and Stuart T. Nakamoto, University of Hawai‘i at Ma¯noa, College of Tropical Agriculture and Human Resources, in collaboration with the Hawaii Papaya Industry. Funding support from USDA Risk Management Agency grants. Special thanks to members of the Hawaii Papaya Industry Association (HPIA) for providing LIFE and RMH access to their fields and farmers; thanks to CTAHR OCS for publication editing and design.